Μουσική αφύπνιση του αραβικού κόσμου στην Τεχνόπολη

Στη μουσική αφύπνιση του αραβικού κόσμου είναι αφιερωμένος ο καθιερωμένος κύκλος εκδηλώσεων «Ηχοι του Κόσμου» του Φεστιβάλ Αθηνών, που μας μεταφέρει φέτος στην Τεχνόπολη τις μουσικές της «Επανάστασης του Γιασεμιού», όπως ονόμασαν οι νέοι την εξέγερση που εξαπλώθηκε σταδιακά με αφετηρία την Τυνησία. Στην εκδήλωση της ερχόμενηςΠαρασκευής 17 Ιουνίου θα ακούσουμε την ΤυνήσιαLamia Bedioui με τους πέντε Ελληνες μουσικούς της, την Orchestre Med Fusion από την Τυνησία που συνέβαλε ενεργά στην αφύπνιση των νέων της χώρας της συνθέτοντας τον μουσικό κύκλο «The Jasmine Revolution» και τους «El Tanbura», ένα από τα γνωστότερα συγκροτήματα στην Αίγυπτο που μάλιστα έπαιξαν μπροστά στους συγκεντρωμένους στην πλατεία Ταχρίρ.

Η Orchestre Med Fusion συμμετείχε στις διαδηλώσεις από την πρώτη στιγμή και τα μέλη της έγραψαν πολλά καινούργια τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν στο άλμπουμ με τίτλο «Parfum de Jasmin», αφιερωμένο στους μάρτυρες που έπεσαν στον κοινωνικό αγώνα. Η ορχήστρα ιδρύθηκε από νεαρούς μουσικούς που σπούδασαν μουσική και θεωρία στην πόλη Σφαξ της Τυνησίας, ενώ παράλληλα με την παραδοσιακή μουσική έχουν κάνει σπουδές και σε άλλα είδη όπως η τζαζ, η λάτιν, η φανκ. Από την πλευρά τους οι El Tanbura είναι μια ομάδα Αιγύπτιω

Αντιγραφή από το musicpaper.gr

Μαθαίνοντας από τις πλατείες

http://www.youtube.com/watch?v=lnirDTje43Q

του Σταύρου Σταυρίδη

Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών.

Όμως καθόλου τούτη η εποχή δεν εκτόπισε στα αζήτητα το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Τη μηχανή αυτής της ουτοπίας που κόλλησε και κολλά στην λάσπη  των πρόσφατων οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων, πρέπει να την τροφοδοτούν οι αποκάτω, όχι μόνο με την εργασία τους αλλά και με την εξάρτηση τους από τις τράπεζες για να εκπληρώσουν ως και τις πιο βασικές τους ανάγκες. Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε.

Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται.

Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.). Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων.

Όμως οι άυλες «περίπου συλλογικότητες» των διαδικτυακών επικοινωνιών δεν είναι παρά ο τρόπος για να ανακαλυφθούν ξανά οι συλλογικότητες που εκδιπλώνονται μέσα από πρακτικές συνεύρεσης. Όλα τα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά μέσα που, διασταυρούμενα και χωρίς κέντρο κινητοποιούν και φέρνουν σ’ επαφή μοναχικές ατομικότητες, είναι μέσα που ορίζουν τόπους συνάντησης. Αυτή τους τη δύναμη φοβήθηκαν οι εξουσίες στον αραβικό κόσμο, αυτή φοβούνται και οι ισχυροί στην Ελλάδα και παντού. Οι αναμνήσεις της κοινότητας και οι πρακτικές της διαδικτυακής επικοινωνίας κάνουν την επιθυμία της συνάντησης πραγματικότητα. Και τι λοιπόν συνέχει αυτά τα πλήθη εξατομικευμένων και διαφορετικών ανθρώπων που γεμίζουν απρόβλεπτα τις πλατείες; Τι τους κάνει να επαναφευρίσκουν κοινούς τόπους, τόπους του κοινού; Σίγουρα όχι απλά τα κοινά συμφέροντα. Δεν συγκροτείται πια εύκολα ο τόπος του κοινού συμφέροντος. Και δεν αρκεί κάποιοι να τον εφεύρουν προσπαθώντας να πείσουν κάποιους άλλους.

Δεν είναι το συμφέρον προς το παρόν η κολλητική ουσία που συνέχει αυτές τις προσωρινές κοινότητες, που σημαδεύει τους κοινούς τόπους. Ίσως είναι μια αίσθηση κοινή που μπορεί και μετατρέπεται σε εκρηκτική κραυγή. Το «κλέφτες» της πλατείας Συντάγματος τα λέει όλα: είναι μια έκρηξη καταγγελίας που αφαιρεί την πολιτική νομιμοποίηση από την κυβέρνηση. Και ίσως αυτό διαπερνά ως χαρακτηριστικό όλες τις πλατείες. Τις πλατείες της Ευρώπης, τις πλατείες του αραβικού κόσμου, τις πλατείες της Λατινικής Αμερικής. Το συνεκτικό στοιχείο είναι η κρίση εμπιστοσύνης προς τις αρχές. Ο καθένας και η καθεμιά έχει να προσκομίσει την προσωπική του ζωή και τις απογοητεύσεις της για να στηρίξει με το δικό του τρόπο τούτη την κρίση εμπιστοσύνης. Όλοι όμως δεν πιστεύουν τους αποπάνω. Και τούτη η συμβολική αποκαθήλωση των αποπάνω συμβαίνει με τρόπο σχεδόν καρναβαλικό, επινοητικό, μαγικό (με τις δέσμες των ατομικών λέϊζερ να σημαδεύουν τη Βουλή σε μια σύγχρονη εκδοχή βουντού).

Τέτοια συμβολική αποκαθήλωση της εξουσίας εξέφρασαν οι μυριάδες ασυντόνιστες, επινοητικές και απρόβλεπτες δράσεις του Δεκέμβρη. Οι νέοι τότε, αλλά και όσοι αναγνώρισαν στο Δεκέμβρη μια έκρηξη που χωρούσε τη δική τους δυσαρέσκεια, δεν ζητούσαν μόνο δικαιοσύνη: ονομάτιζαν την αδικία ως βασικό γνώρισμα της κοινωνίας που τους καταστρέφει τη ζωή και τα όνειρα. Τούτη η βαθιά αίσθηση αδικίας συνέχει και τον κόσμο της πλατείας. Αλλιώς διατυπωμένη, αλλιώς συνδεδεμένη με τις εμπειρίες και όνειρα του καθένα και της καθεμιάς αλλά σίγουρα σημαδεμένη από μια βαθιά αίσθηση καταστροφής του μέλλοντος. Και τι να κάνει η αριστερά και γενικότερα οι δυνάμεις που ορίζονται ως «απέναντι» στο κυρίαρχο καθεστώς σήμερα; Πώς η συγκολλητική ουσία των σύγχρονων μορφών συνάντησης και συλλογικής αγανάκτησης μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόγραμμα; Πρέπει; Μέρος του προβλήματος και όχι αυταπόδεικτα μέρος της λύσης του είναι όσοι ως τώρα αντιλαμβάνονται τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην βιαιότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ως απολύτως ανεπαρκείς, τυφλές ή και άμεσα ενσωματώσιμες.

Κάποιοι παρόλα αυτά αμέσως βρήκαν το ρόλο τους: Το πλήθος χρειάζεται να μάθει, να καταλάβει και να ακολουθήσει. Ο σωτηριολογικός λόγος του ΚΚΕ και ο κατηχητικός λόγος κάποιων ομάδων του αριστερίστικου και του αναρχικού χώρου αντιμετωπίζει τον κόσμο ως άμορφη μάζα που πρέπει να της δώσει χαρακτηριστικά. Μια πρώτη ύλη που πρέπει εκείνοι που ξέρουν να την πλάσουν. Από την άλλη, εκείνοι που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τους θεσμούς και τρομάζουν μπροστά στη βλάσφημη διάθεση του κόσμου, πασχίζουν να ανασυστήσουν την εμπιστοσύνη σε μια «δημοκρατία» που, υποτίθεται, δεν γνωρίζει αδιέξοδα. Υπάρχουν όμως και πολλοί και πολλές που αναγνωρίζουν στον κόσμο των πλατειών ένα δίκτυο ατόμων και πρωτοβουλιών που τους δίνει τόπο.

Η προέλευση κάποιων απ αυτούς από κινηματικές πρωτοβουλίες και πρακτικές δεν αποτέλεσε τεκμήριο υπεροχής ή διεκπεραιωτικών δεξιοτήτων, απλά έδινε το δικό τους στίγμα σε συναντήσεις που συνεχίζουν να γονιμοποιούν οσμώσεις. Οσμώσεις αξιών, εμπειριών, ονείρων. Να υπερβούμε τους διαχωρισμούς, καλώντας τους υπόλοιπους σε ένα όραμα ενότητας; Πόσες φορές η αριστερά δεν έδωσε στον εαυτό της τον ηγεμονικό ρόλο που συνθέτει και ιεραρχεί τις μυριάδες πρακτικές αντίστασης, αμφισβήτησης, ανυπακοής ή δυσαρέσκειας; Ίσως χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η αριστερά και γενικά το αντικαπιταλιστικό κίνημα να ακούσει. Και να ομολογήσει πως η κοινωνία δεν αντιδρά όπως την φαντάζεται. Ζει όμως η κοινωνία και ΚΙΝΕΙΤΑΙ.

Σήμερα εκείνο που αναδεικνύεται σε τούτες τις πρακτικές είναι η ανασύσταση των κοινωνικών χώρων. Η ανασύσταση του δημόσιου χώρου ως χώρου συναντήσεων και οσμώσεων. Η ανασύσταση του κοινού χώρου από τα κάτω με όλες τις αντιφάσεις και τις ιδιαιτερότητες που σήμερα διαπερνούν το κοινό. Αν στις συνελεύσεις του Συντάγματος αλλά και στις διαδικασίες που κινητοποίησαν τις μεγάλες διαμαρτυρίες στις άλλες πλατείες του κόσμου και της χώρας κάτι γεννιέται είναι τούτος ο χώρος του κοινού που αθροίζει τις μικρές και μεγάλες σκέψεις, τα μικρά και μεγάλα όνειρα ανθρώπων που αντιδρούν έμπρακτα στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» τους. Αυτούς του νέους χώρους του κοινού πρέπει να προστατέψουμε, τα εξισωτικά χαρακτηριστικά τους όπου βλασταίνουν να υπερασπίσουμε, τα δίκτυα των διεσπαρμένων μικρο-κοινοτήτων που συναντήθηκαν στις πλατείες να ενισχύσουμε.

Έτσι ίσως μόνο βρεθούν οι τρόποι οι διαφορετικοί κοινωνικοί χώροι να αποκτήσουν τη δύναμη και τη συλλογική αυτοπεποίθηση για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Όσο για τα αιτήματα, πέρα από το γενικευμένο «να φύγουν» τα υπόλοιπα ας είναι μέρος μιας πολύβουης απαίτησης για δικαιοσύνη και ζωή. Ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση φτιάχνεται καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί. Και οι μικρές πολύτιμες στροφές ενός τέτοιου δρόμου σημαδεύονται από σκηνές σαν και τούτη: μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων κάθε είδους μεταφέρει χέρι-χέρι μπουκαλάκια νερό για να ξεπλυθεί η πλατεία από τα δακρυγόνα που έριξαν οι βάρβαροι… Οι πλατείες είναι τέτοιες αλυσίδες ανθρώπων.

16 Ιουνίου 2011

από το http://www.babylonia.gr

ΠΕΜΠΤΗ 9 - 6 – 2011 ΣΤΙΣ 8:30 ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΙΛΙΟΥ

Ανακοίνωση

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ  9 - 6 – 2011 ΣΤΙΣ  8:30 ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΙΛΙΟΥ

ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ Γ.Σ. ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΖΗΤΑΜΕ  ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ  ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ.

ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΥΤΟ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑΤΙ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠΟΨΙΝ Ο ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ.

ΙΛΙΟΝ, 7 ΙΟΥΝΗ 2011

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

 Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ :ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΔΡΟΝΙΑΔΗ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΚΩΝ/ΝΑ ΚΑΦΙΡΗ

Για τη μεταφορά μαθητών

1. Ερώτηση  στη Βουλή για μεταφορά μαθητών

Ένα νέο συνολικό σχεδιασμό  για την μεταφορά μαθητών , με στόχο την παροχή βελτιωμένων υπηρεσιών μεταφοράς προς τους μαθητές αλλά και η μείωση του συνολικού κόστους, επεξεργάζεται το υπουργείο Εσωτερικών σύμφωνα με τα όσα απάντησε ο αρμόδιος υφυπουργός Γιώργος Ντόλιος, σε ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής Ηρακλείου Φραγκίσκος Παρασύρης μαζί με 15 άλλους Βουλευτές.

Στην ερώτηση επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι  «το πανελλαδικό θέμα της μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους έχει γίνει πλέον προβληματικό από άποψη ποιότητας-ασφάλειας και βεβαίως κόστους μεταφοράς. Διενεργείται κυρίως με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ, αλλά και τα ταξί της κάθε περιοχής». Εν κατακλείδι εκφράζουν οι βουλευτές την ανησυχία τους ότι  «το πρόβλημα θα βαίνει επιδεινούμενο εξαιτίας του κλεισίματος μονοθέσιων σχολείων και συγκέντρωσης των μαθητών στα κοντινότερα σχολεία."

( από http://www.flashnews.gr )

2. Το υπουργείο Εσωτερικών χορηγεί ποσό ύψους 42.750.000,00€ στις περιφέρειες της χώρας για να καλυφθεί το κόστος μεταφοράς μαθητών.

Το ποσό θα αποδοθεί στις περιφέρειες, με χρηματική εντολή του υπουργείου προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

( από   OnAir24 )

ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΧΡΩΜΑ + ΣΙΔΕΡΟ 5

ΕΚΘΕΣΗ

ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ &

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΧΡΩΜΑ + ΣΙΔΕΡΟ 5

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ – ΠΕΡΑΜΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΜΑΙΟΥ ΕΩΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ

Eγκαίνια: Παρασευή 27 Μάη 2011, 8.00 μ.μ.

Οι αγώνες είναι τέχνη του λαούΚαι η τέχνη, όπλο του

Για πέμπτη χρονιά  πραγματοποιείται η έκθεση εικαστικών και φωτογραφίας  ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΧΡΩΜΑ + ΣΙΔΕΡΟ, που γίνεται μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος .

Καλλιτέχνες: από την Ζωγραφική, την Γλυπτική, την Χαρακτική, την Φωτογραφία, το video , όπως επίσης από την Μουσική, το Τραγούδι,  το Θέατρο, παρουσιάζουν το έργο τους,  στους εργαζόμενους . Από αυτούς εμπνέονται και εκεί επιστρέφουν.

Στο Πέραμα, η τέχνη προσπαθεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει, να διαμορφώσει  συμπεριφορές, στάση και δράση.  Σε αυτή την αλληλεπίδραση καλλιτέχνες και εργαζόμενοι, συντονίζουν το βήμα  τους.

Η ΄Έκθεση ξεκίνησε από το 2005 με πρωτοβουλία ομάδας  εικαστικών καλλιτεχνών.. Στόχος της έκθεσης να έρθει το έργο τέχνης στους τόπους δουλειάς, εκεί που βρίσκεται ο φυσικός του αποδέκτης και η κινητήρια έμπνευση της δημιουργίας του: η εργατική τάξη. Η έκθεση αυτή είναι μια έκθεση χωρίς  αποκλεισμούς, με γνώμονα για τη συμμετοχή, την επαφή με την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και με τους εργαζόμενους. 

Ο «δρόμος της ανάπτυξης» που επιβάλλει το κεφάλαιο και στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος επιλέγοντας το κλείσιμο της, υπηρετεί την κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστών.

Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου, βρίσκονται τα ταξικά συνδικάτα της Ν/Ζώνης. Χρόνια τώρα , σταθερά, αταλάντευτα, αγωνίζονται υπερασπίζοντας  τα αυτονόητα: σταθερή εργασία, ασφάλεια,  στέγη, δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, σύνταξη. Αγωνίζονται για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, του πλούτου που γεννανε οι ίδιοι, ξεκαθαρίζοντας μια για πάντα το αυτονόητο: Αυτοί που παράγουν τα αγαθά , αυτοί πρέπει και να τα απολαμβάνουν.

Χορηγός της 5^ης έκθεσης  είναι,  τα ταξικά συνδικάτα της Ζώνης. Η εθελοντική δουλειά των εργαζόμενων  και των καλλιτεχνών.

Η έκθεση πλαισιώνεται από συναυλίες, παραστάσεις, συζητήσεις....

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρασκευή 27 Μάη:     8.00 εγκαίνια

Μουσικό πρόγραμμα:

·        Ο Νίκος Περγιάλης & ο Νίκος Τάγκας σε εργατικά και λαϊκά τραγούδια

·        Ομάδα «Μελόδημα», από τη Δάφνη

Κυριακή 15 Μαίου Οι συνελεστές του φετινού Django fest τζαμάρουμε στον δρόμο

Στα πλαίσια του "2nd Athens Gypsy Jazz festival - DJANGOFEST 2011", οι μουσικοί του, παίρνουν τα όργανά τους, τα καρεκλάκια τους και.....τους δρόμους!! Ή μάλλον το πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για ένα street jammin'!!
Την Κυριακή 15 Μαίου κάπου εκεί γύρω, κατά το μεσημεράκι (...2 με 3...), θα ακουγόμαστε!! :D
Οι Athens Lindy Hop θα είναι εκεί για να συμπληρώσουν το event με το ξεχωριστό χορό τους!

Fri 20/05/2011, Ώρα: 20:30 
Κύτταρο Live - Ηπείρου 48 & Αχαρνών - χάρτης
Είσοδος: 12 € (προπώληση) - 20 € για το διήμερο (προπώληση) - 15 € στο ταμείο (Προπώληση: Ticket House , Πανεπιστημίου 42 - εντός στοάς ήonline)

Djangofest Pre-Event
Κυριακή 15 Μαΐου, μεσημέρι
Οι συνελεστές του φετινού Django fest τζαμάρουμε στον δρόμο

Οι Athens Lindy Hop θα γεμίσουμε με χορό την πρώτη μέρα του φετινού Djangofest - 2nd Athens Gypsy Jazz festival. Ένα ξεχωριστό φεστιβάλ αφιερωμένο στον Django Reinhardt και την gipsy swing μουσική!

Ελάτε προετοιμασμένοι για γρήγορη μουσική (θυμηθείτε όσα μάθαμε από τους Marcus & Barbl πρόσφατα) και πάμε να ξεπατωθούμε στον χορό!

Λίγα λόγια για το Djangofest:

Μετά την περσινή sold out επιτυχία, το 2ο Athens Gypsy Jazz Festival-Django fest επιστρέφει για δυο ανοιξιάτικες βραδιές γεμάτες Gypsy jazz ήχους την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 Μαΐου.

To Djangofest συγκεντρώνει την αφρόκρεμα του swing ήχου του Django Reinhardt: γνωστά σχήματα που αποτέλεσαν τον πυρήνα της περσινής του έκδοσης, καθώς και νέες προσθήκες έκπληξη. Οι Diminuita, The Swing Shoes, Gadjo Dilo, D.Lappas Quartet(Θεσσαλονίκη), SwingAzoo, συναντούν τέσσερα νέα σχήματα: Γιάννης Λουκάτος quintet, Αντώνης Πριφτής quartet, Los Tre Swing και A Swingin’ Joke (Κέρκυρα), και ενώνουν τις δυνάμεις τους για -το καθιερωμένο πλέον- ανοιξιάτικο ραντεβού.

Δύο βράδια γεμάτα χορό και μουσική, μια «γιορτή» αφιερωμένη στον Django Reinhardt και τη gipsy jazz.

Φέτος το Django fest φιλοξενεί τον Lollo Meier με το κουαρτέτο του. Από τις πιο αναγνωρίσιμες και σεβαστές παρουσίες στη Gipsy Jazz σκηνή, ο Lollo Meier είναι ένας εξαιρετικός μουσικός, συνεχιστής της μουσικής παράδοσης και του μουσικού ύφους του Django Reinhardt.

Ο Lollo Meier θα εμφανιστεί και τις δύο ημέρες του Django fest. Βιολί θα παίξει μαζί του o Tcha Limberger.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

(με τυχαία σειρά - η τελική σειρά εμφάνισης θα ανακοινωθεί σύντομα)

Παρασκευή 20 Μαΐου

o A.PRIFTIS QUARTET

o SWINGAZOO

o Π. Τρικάτσουλας κιθάρα

o Γ.Μάκκας κιθάρα

o Δ.Καλλίρης μπάσο

o Α.Λαύκας βιολί

o Λ.Σταύρου ταμπούρο

o D.LAPPAS QUARTET

o Δ.Λάππας κιθάρα

o Σ.Λούστας βιολί

o Κ.Λιάγκουρας κιθάρα

o Π.Διαμαντίδης κοντραμπάσο

o LOLLO MEIER'S QUARTET

o Lollo Meier κιθάρα

o Tcha Limberg βιολί

o Van Brames κιθάρα

o Andy Crowdy κοντραμπασο

o G.LOUKATOS QUINTET

o Γ.Λουκάτος κιθάρα

o Δ.Καραγιάννης κλαρινέτο, σαξόφωνο

o Δ.Καλαϊτζής πιάνο

o Π.Τριβόλης κοντραμπάσο

o Σ.Παναγιωτόπυλος τύμπανα

o DIMINUITA

o Γ.Παπαδογιάννης κιθάρα

o Έφη Σαράντη κιθάρα

o Κ.Αρσένης κοντραμπάσο

o χορευτική ομάδα Athens Lindy Hop

o το πρόγραμμα και των δύο ημερών μπορείτε να το δείτε

http://www.kyttarolive.gr/component/option,com_gigcal/Itemid,82/